این به این دلیل است که برزلیوس علاوه بر اختراع لوله ازمایش دورهام، از مهارتی هم که به زودی به دست می‌آید، دفاع می‌کرد: دمیدن شیشه.
جکسون ابراز تاسف می کند که دمیدن شیشه اغلب فقط به عنوان یک مهارت دستکاری در صنایع دستی تلقی می شود که نیاز به ورودی فکری کم یا بدون نیاز دارد.
در حقیقت، دانشمندان محترمی مانند برزلیوس و مایکل فارادی مکرراً به دمیدن شیشه به عنوان یک جزء ضروری از تخصص شیمیدان اشاره کردند.
امروزه دمیدن شیشه علمی به عنوان یک مهارت ارزشمند در زمینه شیمی در نظر گرفته می شود که توسط جامعه کوچکی از صنعتگران چیره دست انجام می شود.
اما دویست سال پیش، دمیدن شیشه برای دستیابی به شیمی کلیدی بود.
جکسون می نویسد که همه شیمیدانان ثروتمند یا غیر ثروتمند، حرفه ای و آماتور یاد گرفتند که آزمایش هایی را با استفاده از دستگاه های در مقیاس کوچک انجام دهند که تقریباً منحصراً از لوله های شیشه ای با دمیدن شیشه ساخته شده بودند.
در سال 1859، دانشمند آلمانی، یوستوس لیبیگ، نوشت که در دست شیمیدان و در شعله یک لامپ مناسب، شکل و شکل هر قطعه از دستگاه مورد نیاز برای آزمایش های او را می گیرد.
جکسون استدلال می‌کند که اگرچه بیشتر شیشه‌های آزمایشگاهی مورد استفاده امروزه به صورت انبوه در کارخانه‌ها تولید می‌شوند، منشاء دست ساز ظروف شیشه‌ای شیمیایی یک تغییر لرزه‌ای در کل این زمینه را نشان می‌دهد.
او می نویسد: انقلاب ظروف شیشه ای صرفاً تغییری در فرهنگ مادی شیمی نبود.
این همچنین آغاز راه های جدید انجام تحقیقات در شیمی است.
برای اولین بار، یک نوزاد (لوله آزمایش) که در یک ظرف آزمایشگاهی باردار شد، در یک بیمارستان آمریکایی متولد شد.
الیزابت جردن کار، با وزن 5 پوند و 12 اونس و به عنوان کاملا سالم توصیف شده است، صبح در بیمارستان عمومی نورفولک در نورفولک، ویرجینیا به دنیا آمد.
تولدی که دو هفته زودتر از موعد مقرر انجام شد، تعداد نوزادانی که به این روش متولد شده اند به حداقل 15 نفر می رسد.
بقیه در بریتانیا و استرالیا بودند، اگرچه یکی از والدین آمریکایی در انگلستان به دنیا آمد.
حدود 100 زن از طریق همین روش باردار شده اند که پنج نفر از آنها در ایالات متحده هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.