لباس های بیمارستانی شبیه لباس خواب توصیف شد

در این مطالعات، لباس های بیمارستانی شبیه لباس خواب توصیف شد (ادواردسون، 2009) و انواع لباس بیمارستانی گان از جمله روپوش در نظر گرفته شد.

(Topo & Iltanen-Tähkävuori، 2010). در بریتانیا، یک لباس بدون پشت «یک سایز»، که با گره‌هایی در پشت نگه داشته می‌شود، معمولاً برای دسترسی به متخصصان پزشکی برای معاینه و تحقیقات پزشکی استفاده می‌شود و در عین حال به کنترل عفونت و محافظت از لباس‌های روزمره در برابر کثیف شدن کمک می‌کند.

با مایعات بدن (جنکینسون و همکاران، 2006).

لباس یکبار مصرف بیمارستانی اصفهان از چنین لباس آشکاری که بدون لباس زیر پوشیده می شود، ممکن است عفت و حیا را به خطر بیندازد و باعث خجالت شود، به ویژه برای زنان (Meerabeau, 1999؛ Walburg, et al., 2013).

با وجود این، مطالعات کمی تأثیر لباس بیمارستانی را بر سلامت روانی و بهزیستی در نظر گرفته است. از میان معدود مطالعاتی که وجود دارد، یکی در 5 بیمارستان آموزشی در کانادا انجام شده است که از پزشکان خواسته شده است تا در نظر بگیرند که آیا در صورت درخواست.

با پوشیدن لباس بیمارستانی یکبار مصرف موافقت می کنند یا خیر. آنها دریافتند که از 127 بیمار شرکت‌کننده در این مطالعه، تنها 14 نفر از لباس‌های پایین‌تنه استفاده می‌کردند، علی‌رغم این واقعیت که 57 بیمار واجد شرایط این کار بودند.

عمل پزشکی معاصر شامل یک رویکرد شخص محور است که کرامت و حریم خصوصی سنگ بنای مراقبت از بیمار است (فیکس و همکاران، 2018). با این حال، زمانی که بیماران ملزم به درآوردن لباس های خود و پوشیدن لباس های بیمارستانی برای اقدامات و درمان های پزشکی هستند، این اصول به طور بالقوه به چالش کشیده می شوند.

تأثیر پوشیدن لباس لباس بیمارستانی سفید در تحقیقات روان‌شناختی معاصر کمتر مورد توجه قرار گرفته است، علیرغم مطالعاتی که گزارش می‌دهند لباس پوشیدن نوعی ابراز وجود است (Suha & Sharif, 2018).

در حالی که لباس می تواند پوشنده را توانمند کند (گای و بانیم، 2000)، همچنین می تواند باعث ناراحتی روانی، احساس ناتوانی و کاهش عزت نفس شود (مارتینز و همکاران، 2007). فراتر از عنصر محافظ آشکار لباس، به عنوان یک ارتباط دهنده فرهنگی در زندگی روزمره با بیان موقعیت اجتماعی، جنسیت، شغل، مذهب، شخصیت و فردیت که در ساخت هویت اجتماعی مشارکت دارد، عمل می کند.

یک مطالعه تئوری پایه کوچک بر اساس شواهد مصاحبه فردی از بیماران مستقر در سوئد (ادواردسون، 2009) نشان داد که در حالی که لباس های بیمارستانی ممکن است برای برخی نشان دهنده مراقبت باشد، اما عمدتاً مشخص شده است که شخصیت زدایی، انگ زنی و بی روحی می کند.